Teaming en tramily

‘Nee he, ik heb mijn heuptas in het hotel laten liggen’ roep ik nadat we alweer ruim een uur aan het hiken zijn. Zowel mijn partner Audrey als onze Nieuw-Zeelandse tramily lid Mark draaien zich om. Wat te doen? We besluiten het hotel, waar we kort gerust hebben, te bellen. Nadat bevestigd is dat mijn tasje er nog ligt, vragen wij de medewerker of hij deze mee wil geven aan één van de vele andere wandelaars op de West Highland Way. In het volste vertrouwen dat het goed komt.

Blind vertrouwen? Of toch niet helemaal?

Tramily
Tijdens het hiken op langere, meerdaagse trails ontmoet je vaak mensen die je gedurende het lopen steeds weer tegenkomt. Onderweg tijdens het lopen zelf, tijdens de rustmomenten, ’s avonds op campings et cetera. Mensen uit allerlei verschillende culturen en met diverse nationaliteiten. Je zit met z’n allen als het ware in hetzelfde ritme. Daarnaast heb je met z’n allen ook nog eens hetzelfde einddoel voor ogen. Naast allerlei eigen persoonlijke doelen. En het duurt dan ook niet lang of er ontstaat een soort familie. Een familie op de trail, oftewel tramily. Een tramily die elkaar helpt, van elkaar leert en ieders prestatie viert en waardeert.

Is dit eigenlijk niet gewoon een vorm van teaming?

Deze vraag bleef door mijn hoofd gaan en inspireerde mij tot het schrijven van deze blog.

Teaming
Wat is teaming eigenlijk?
De Amerikaanse professor Amy Edmondson introduceert de term (lees werkwoord) teaming na één van haar onderzoeken. Het staat kortgezegd voor ‘het in teamverband, maar wel vaak in wisselende samenstellingen, zo effectief mogelijk aan een opgave werken’.

Samenwerken doe je tegenwoordig vaak niet meer in één vast team maar veelal in meerdere teams tegelijk. Teams die ogenschijnlijk uit het niets ontstaan (pop-up teams), tijdelijk bijeen zijn en nadat de klus is geklaard weer uiteengaan. Het gaat over proces in plaats van structuur.

Ga voor jezelf maar eens na:
- in hoeveel teams werk jij eigenlijk?
- welke hiervan zijn spontaan ontstaan?
- in hoeverre zijn er ‘formele’ samenwerkingsafspraken gemaakt?

Teaming gaat over leren, presteren en innoveren maar ook dat je het naar je zin hebt in het team.
- hoe leren de diverse teams waar je deel van uitmaakt?
- en met hoeveel plezier werk je in deze teams?

Stevig Team(ing) Fundament
Een stevig team fundament als terugvalbasis is hierin belangrijk. Zodat er een veilige en vertrouwde leer- en werkomgeving ontstaat. Met ruimte voor kwetsbaarheid en waarin eenieder zich durft te uiten. Daarnaast is er aandacht voor sociale-, mentale- en fysieke veiligheid. Er mogen fouten worden gemaakt (leerwaarde), maar een hoog veiligheidsbewustzijn (alertheid) zorgt ervoor dat fatale fouten worden voorkomen.

Het team fundament bestaat uit de volgende onderdelen:
1. Psychologische veiligheid;
2. Team vertrouwen;
3. Team veiligheidsbewustzijn;
4. Fundamenteel team leiderschap.

Op de trail
Hoe werkt dat dan op een trail tijdens het hiken?

Tijdens het hiken loopt eigenlijk iedereen wel eens tegen bepaalde grenzen aan. Op fysiek vlak maar vaak ook op het mentale vlak. In mijn optiek is het deze context die er voor zorgt dat er zeer snel een vertrouwens basis aanwezig is in de tramily. Het valt zeer snel op wie het zwaar heeft die dag of tijdens een zware klim. En aangezien iedereen daar tegenaan kan lopen, hoe ervaren je ook bent, is het dan ook niet raar om dit te delen, je kwetsbaar op te stellen. Ervaringen hoe hier mee om te gaan worden uitgewisseld. Tevens worden er afspraken gemaakt hoe en wie zich gaat ontfermen over onze tramily lid.

Het is ook niet raar als je op zo’n moment even voor jezelf kiest en als het ware tegen het meerderheidsbesluit ingaat. Even je eigen gang/weg gaat. Dit kan omdat het psychologisch veilig is.

Gedurende het hiken let een ieder naast z’n eigen uitrusting ook op die van de ander. Alles dicht, veters goed gestrikt, wat is de staat van het pad (nat, glibberig etc.), rugzak goed en veilig omgehangen, stokken nodig, wat doet het weer. Vele zaken worden gecheckt om zo veilig mogelijk op pad te gaan. Veiligheidsalertheid en bewustzijn is hoog.

Is er iemand bekend in een bepaald gebied of onder bepaalde omstandigheden dan zal een ieder diens aanwijzingen opvolgen. Op dat moment heeft die persoon ‘the lead’. En dat kan gedurende de dag(en) rouleren. De anderen volgen. Daardoor loopt het gesmeerd.

’s Avond op de (wild) campsite, wanneer iedereen gearriveerd is, worden rond het kampvuur of in de kantine ervaringen uitgewisseld en sterke verhalen verteld. Er wordt geleerd, gegeten, gedronken en gelachen en alvast vooruit gekeken naar de volgende dag.

Toeval of vertrouwen?
We komen die dag, aan het einde van de middag, aan bij de receptie van de camping. Ik geef aan dat ik verwacht dat mijn heuptas bij hun afgegeven zal worden. Helemaal okay is de reactie. Na een warme douche gaan we naar de kantine voor een hapje en wat gezelligheid. Er komen steeds meer tramily leden binnen en bij ons aan tafel zitten.

Een kwartier voor sluitingstijd van de receptie loop ik langs en blijkt mijn heuptasje te zijn afgegeven. Door een dame in het paars. In de kantine vraag ik aan twee dames in het paars of zij mijn heuptas hebben meegenomen. Dat blijkt niet het geval. Ik schuif vervolgens weer aan de tramily tafel.

‘Hé was dat jouw heuptas, die heb ik de hele weg meegesjouwd. Kom maar op met dat biertje’ zegt Vivian lachend. Ze neemt de beloning, een half pint Guiness, met een big smile in ontvangst.

Ik had het kunnen weten want zo werkt teaming (op de trail), heerlijk.

Stel jezelf als team(leider) eens oprecht de vragen:
- wat zou teaming voor ons kunnen betekenen?
- hoe sterk is ons team fundament eigenlijk?